Friday, 25 March 2016

பெருமாள் ஏரிக்கரையில் நடைப்பயிற்சி

பெருமாள் ஏரிக்கரையில் நடைப்பயிற்சி

                 முன்பே திட்டமிட்டது போல் நானும், குமார், பாண்டிதுரை, சீனுவாசன் மற்றும் மோகன் ஆகியோர் 5-மணிக்கு சிதம்பரம் பெரியார் சிலை அருகில் கூடினோம். விடியற்காலைப் பொழுதில் வண்டியை மிகவும் கவனமாக ஓட்டவேண்டும், தூக்கம் கலையாத வேளை....ஓட்டுநர்களை நிலைதடுமாறச் செய்யும். மோகன் மகிழுந்தை புவனகிரி பெண்கள் பள்ளி எதிரில் நிறுத்தினார். மணிவாசன், தன் கிராமத்தில் இரவு முழுவதும் வேதியியல் ஆய்வை முடித்த கையோடு, புவனகிரி வந்தடைந்தார். மணிவாசனும் சுப்ரமணியனும் இருசக்கர வண்டியில் முன்செல்ல பின் தொடர்ந்தோம். சாத்தப்பாடி வழியாக பெருமாள் ஏரியின் தென்எல்லையில் உள்ள குண்டியமல்லூர் வந்தடைந்தோம். வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, அங்கிருந்து நடக்கத் தொடங்கினோம்.


"வெகு தொலைவு என்னால் நடக்க முடியாது என்றாலும் நிறைய மூலிகையை பார்க்கலாம் என்பதற்காகவே வந்தேன்" என்றார் சீனுவாசன் [மூத்த தாவரவியல் ஆசிரியர்]. "உண்மைதான், நமது மாவட்டத்தில், நடந்து போகிறப் போக்கில் நிறைய மூலிகைகளை பார்ப்பதற்கு வாய்ப்பான இடம் பெருமாள் ஏரிக் கரைதான்" என்றேன். பெருமாள்ஏரிக்கு இதற்கு முன்பு, புவனகிரி மூலிகைக் குழுவுடன் நட்புடனும் நேசத்துடனும் வந்திருக்கிறேன்.
                பெருமாள் ஏரியை 12ஆம் நூற்றாண்டில் இரண்டாம் பராந்தக சோழன் வெட்டினான் என சிலர் குறிப்பிடுகின்றனர். பிற்கால பல்லவ பரம்பரையில் வந்த இரண்டாம் கோப்பெருஞ்சிங்கன் (கி.பி.1243-1279) இவ்வேரியை வெட்டுவித்த செய்தியை திருவண்ணாமலைக் கோயில் கல்வெட்டு ‘’…….நெடுங்கரை வென்று மலை கொண்ட பெருமாளேரியுஞ் சுரர்தரு நெருங்கிய சோலையும்……. ‘’ என குறிப்பிடுகிறதாம்
                நெய்வேலி சுரங்கத்திலிருந்து வெளியேற்றப்படும் நீர், பரவனாறு வழியாக பெருமாள் ஏரிக்கு வந்தடைகிறது. ஆகையால் பெருமாள் ஏரியில் ஆண்டு முழுவதும் தண்ணீரைக் காணலாம்.  பெருமாள் ஏரியில் நன்னீர் நண்டு, நத்தை, கிளிஞ்சல்கள் அதிகம். அதனால் தான் வீராணம் ஏரியைவிட அதிகமான பறவையினங்கள் இங்கு காணப்படுகின்றன. பறவை பற்றாளர்கள், தங்கள் படம்பிடிக்கும் கருவியை எடுத்துக் கொண்டு இங்கு பயணிக்கலாம்.
சாலை இருமங்கிலும் ஆலமரம், வேப்பமரம், புளியமரம், பனைமரம் என நிழலாக இருந்த நெடிய சாலை அமைதியாக இருந்தது, ஒரு சில வண்டிகள் மட்டுமே கடந்து போயின.


சில இடங்களில் வாத்துகளை மேய்த்துக் கொண்டிருந்தனர். "மதுரையிலிருந்து கடலூர் மாவட்டம் வரை வாத்துமுட்டைகளை சேகரிக்கப்பட்டு கேரளாவிற்கு கொண்டு செல்லப்படுகின்றன" என்றார் மோகன். "அது மட்டுமா, ஒரு நாளில் பலநூறு சுமையுந்துகளில் "மத்தி மீன்கள்" இங்கிருந்து கேரளாவிற்கு கொண்டு செல்லப்படுகின்றன" என்றேன். "நல்ல சத்துள்ள உணவை எல்லாம் கேரளாவிற்கு அனுப்பிவிடுகிறார்கள் நம்மவர்கள்" என்றார்.
வழிநெடுகிலும் உள்ள மூலிகைகளை அடையாளம் காட்டி சொல்லிக்கொண்டே நடந்தேன்......."வேலிப்பருத்தியின் வேறுபெயர் உத்தாமணி, பெருமருந்துக் கொடியை ஈசுவரமூலி என்றும் தராசுக் கொடியென்றும் கூறுவார்கள்

தண்ணீர்விட்டான் கொடியை ஆயுர்வேதத்தில் சதாவேரி என்கின்றனர்,....செருப்படை, சர்க்கரைவேம்பு, சிவனார்வேம்பு, தழுதாழை, ஆதண்டை, விழுதி, பேராமுட்டி, பாம்புக்களா,.....,". கைப்பேசியில் படமெடுத்தும், கையேட்டில் குறிப்பெடுத்தும் கொண்டார் சீனு.            
                வழியில் அரிய காட்சியொன்றைக் கண்டோம். பரந்து விரிந்த ஆலமரத்தின் நடுவிலிருந்து பனைமரம் உயர்ந்திருந்தது. ஆலமரத்தின் மீது பனங்கொட்டை விழுந்து முளைத்திருக்குமோ! பனைமரத்தின் அடிப்பகுதியைத் தேடி மோகனும் சீனுவும் சென்றனர், ஆனால் காணவில்லை

எங்கள் சந்தேகத்திற்கு விடை அருகிலேயே கிடைத்தது. பனைமரத்தின் மீது ஆலமரம் முளைத்திருப்பதை கண்டோம். ஆலமரம் விரைவாக வளர்ந்து பனைமரத்தின் அடிப்பகுதியை சுற்றி வளைத்து, மூடிமறைத்து, பரந்து விரிந்து காணப்படுவது, வியப்பாக இருந்தது
ஆலம்விதைகள் நேரிடையாக மண்ணில் விழுந்தால் முளைப்பதில்லை. பறவைகள் பழத்தை உண்ணும்போது, விதைகள் உணவுப்பாதையை கடந்து பறவையின் எச்சத்தோடு வெளியே வருகிறது. இவ்வாறு பறவையின் எச்சம் மரக்கிளைகளில் பொந்துகளில் பட்டைகளில் விழுந்து, அதிலிருக்கும் விதை முளைக்கிறது. ஆலும் பனையும் கூட்டாளிகளா ! கூட்டுயிரியா ! பொருமாள் ஏரிக்கரையில் ஒன்றாய் வாழ்கின்றன, ஒன்றியும் வாழ்கின்றன.
"ஐந்தாறு கிராமங்களை கடந்துவிட்டோம், சாதியக் குறியீடுகள் எதையுமே காணவில்லையே" என்றார் மோகன். வழியில் பெரியவர் ஒருவரை [கே.ஆர்.ரங்கநாதன், கருவேப்பம்பாடி] சந்தித்தோம், பெருமாள்ஏரிப் பற்றி விசாரித்தோம்.

"தேர்தல் நிலவரம் எப்படி இருக்கு, யாருக்கு உங்கள் வாக்கு" என்றோம். இது குறிஞ்சிப்பாடித் தொகுதியைச் சேர்ந்தது, வெள்ளத்தின் போது மிகுந்த பாதிப்பு, ஏரிநிரம்பி உடைந்து விடுமோ என்று பயமாயிருந்தது. சொரட்டூரார் இந்த பக்கமே வரல, எம்.ஆர்.கே ரொம்ப செய்திருக்கிறார்" என்றார். ‘’எப்போதும் தண்ணீர் இருக்கும், மீன்கள் நிறைய இருக்கும். ஏலம் விடப்படுவதில்லை, யார் வேண்டுமானாலும் மீன்பிடித்துக் கொள்ளலாம்.
"வீராணம்ஏரி முப்போகம் விளைஞ்சாலும்,
பெருமாள்ஏரி நண்டு நத்தைக்கு,
பொரிமாவுக்குக்கூடபோதாது "  - என்ற பழமொழியும் உண்டு’’ என்றார்.
பல இடங்களில் ஈச்சங்செடியில் காய்கள் கொத்துக்கொத்தாய் காணப்பட்டன. எல்லாம் செங்காய் பதத்தில் இருந்தன. களா செடிகளில் பூக்கள் நிறைந்திருந்தன. "அடுத்த மாதம் வந்தால் ஈச்சம்பழமும், களாக்காயும் கிடைக்கும்" என்றார் ஜி.எஸ். ஏரியில் அல்லியும் தாமரையும் மலர்ந்திருந்தன. ஊர் குளங்களில் அரிதாகிவரும் தாமரைப்பூ, இங்கு கண்கொள்ளாக் காட்சியாக நிறைய காணப்பட்டன

எட்டு கி.மீ. கடந்த பின்பு திரும்பி நடக்கத் தொடங்கினோம். ஏரிக்கரையை ஒட்டி ஏழு கிராமங்கள் உள்ளன. இளைஞர்கள் சிலர் ஆயித்துறை மதகுக் கட்டையில் உட்கார்ந்திருந்தனர். படமெடுத்தோம்.

 "இந்த மாதிரியான நடைப் பயிற்சியை, எதாவது ஒரு விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சியாக செய்தாலென்ன ? துண்டறிக்கைகள் தயார் செய்து போகும் வழியில் தந்துக் கொண்டே போகலாமே!"என்றார், ஒவ்வொரு அசைவும் எதாவது ஆக்கவழியில் பயனளிக்கிறதா ? என்ற எப்பொழுமே சிந்திப்பவர் குமார்.  
உண்மைதான், இந்த ஏரியின் மூலம் ஆறாயிரத்து ஐநூறு ஏக்கர் நிலம் பயனடைகிறது. ஆனால் ஏரி தூர்ந்துக்கொண்டே வருகிறது, இதனை தூர்வார வேண்டும். கரையின் இருபுறத்தையும் மூலிகை தோட்டமாக பராமரிக்கலாம். இது குறித்து விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டும் எனத் தோன்றியது. மாவட்ட நிர்வாகமோ, தன்னார்வ அமைப்புகளோ மூலிகைகளை பராமரிப்பதற்கான முயற்சியை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

பழுக்க வைக்கலாம் என்று செங்காய் பதத்திலிருந்த ஈச்சங்காய்களை பறித்துக் கொண்டனர். பிரண்டைக் கொடியிலிருந்து இளசுப் பகுதிகளை சேகரித்துக் கொண்டனர். "இனிமேல் நடைப்பயிற்சிக்கு வரும்போது கத்தி, கத்தரிக்கோல் என கருவிகளோடுதான் வரவேண்டும்" என்றார் பாண்டிதுரை.

"நீங்கள் குறைவான தூரம்தான் நடந்தீர்கள், நாங்கள்தான் அதிகதூரம் நடந்தோம் " . நடந்த தூரத்தை தனித்தனியாக கணக்கிட்டனர். "நமக்குள் சண்டை வேண்டாம், ஒற்றுமையாகத் தானே வந்தோம். நாம் சராசரியாக 8.5 கி.மீ நடந்துள்ளோம்". என்று நாட்டாண்மை [மணிவாசகன்] நல்லத் தீர்ப்பு சொன்னார்.

தொடங்கிய இடத்திற்கு வந்தடைந்தோம். முன்பே சொல்லிவைத்த கடையில் சிற்றுண்டி தயாராக இருந்தது. வீட்டிலிருந்த கொண்டு வந்திருந்த இனிப்பு உருண்டை [குலாப்ஜாமுன்] பரிமாறப்பட்டது. "இன்று சிட்டுக்குருவி தினம், அதனால் அனைவருக்கும் இனிப்பு" என்று சொல்வதற்குள் "இன்று இளங்கோவிற்கு பிறந்தநாள்" என்று அறிவித்தார் மணிவாசகன். வாழ்த்துகளுக்கு நன்றி, ஆனால் வயதை கேட்காதீர்கள் என்றேன். வந்த வழியிலேயே திரும்பினோம்.[20.03.2016]

கிள்ளையை நோக்கி நடைப்பயிற்சி



கிள்ளையை நோக்கி நடைப்பயிற்சி

      ஒருநாள் பொழுதில் மிகவும் இனிமையான நேரம் அதிகாலைப் பொழுதுதான். நேரமில்லை என்று புலம்புபவர்கள் அதிகாலையில் எழுந்தால், ஒரு நாளின் நீட்சி புரியும்.
சனிக்கிழமை இரவு சென்னையிலிருந்து கிளம்பி, ஞாயிறு விடியற்காலை 4 மணிக்கு சிதம்பரம் வந்து, 5 மணிக்கு நடைப்பயிற்சியில் கலந்துக் கொண்டார் மணிவாசகன். நண்பர் பாண்டிதுரை வரவில்லை, பள்ளிவளாகத்திற்குள் வந்த மாட்டை விரட்டப்போய் தடுக்கி விழுந்துவிட்டதாக தகவல். புவனகிரியிலிருந்து வரும் சுப்ரமணியத்திற்காக (ஜிஎஸ்) காந்திசிலை அருகில் காத்திருந்தபோது, நண்பர் முத்து வந்து நலம் விசாரித்தார். "நடைபயிற்சியின் போது வெறும் வயிற்றில் ஐந்தாறு சின்ன வெங்காயத்தை தின்றுவிட்டு தண்ணீர் குடித்துவிட்டு நடந்தால் உடல் எடை விரைவில் குறையும்" என்றார்.
மோகன் வீட்டில் வண்டியைப் போட்டுவிட்டு நடக்கத் தொடங்கினோம். இராஜா முத்தையா மருத்துவமனை எதிரில் நின்றோம். "வேறுகடையில் தேனீர் அருந்தலாம்" என்றார் மோகன். அன்று குடித்த தேனீரே பரவாயில்லை என்று தோன்றியது, சொல்வதற்குள் கடையை தேர்வு செய்துவிட்டனர். "இந்த கடையில் கூட்டம் இல்லை, இங்கு குடிக்கலாம்". மணிவாசகன் ஒதுங்கிக் கொண்டார்நீண்டநாளாக எனக்கு ஒரு சந்தேகம் உண்டு, "எல்லோரும் ஒன்றாகதான் இருக்கிறோம், ஆனால் ஒரு சிலர் இது சரிவராது என்பதை முன்கூட்டியே தீர்க்கதரிசி போல உணர்ந்துக் கொண்டு தப்பி விடுகிறார்கள்அதெப்படி ?   இது சரிவராது  என்பதை சிலருடைய உள்மனது அசரரி போல் சொல்லுமோ, நம் உள்மனது அப்போதெல்லாம் தூங்குமோ.
                ஒரு மொனறுதான் உள்ளே போனது, வாங்கிய தேனீரை அப்படியே ஓரமாக வைத்துவிட்டு நகர்ந்தேன்பெரிய தொழில்நுற்பம் ஒன்றுமில்லை, மூன்றே பொருள்தான், பால் சர்க்கரை தேயிலைச்சாறு இதை சரிவிகிதத்தில் கலக்கத் தெரியாதவரெல்லாம் எதற்கு கடை வைக்கிறார்கள்
                கான்சாகிப் வாய்காலில் ஓராமாக செல்லும் கொடிப்பள்ளம் சாலையில் திரும்பி நடக்கத் தொடங்கினோம். சிதம்பரம் நகராட்சிக் கழிவுகள் எல்லாம் பாசிமுத்தான் ஓடையில் விடப்பட்டு கான்சாகிப் வாய்காலில் கலந்து பாசனப் பகுதியில் பாய்கிறது. இப்பகுதி மக்கள் வாய்காலில் குளித்த காலம்போய், தற்போது காலை வைக்கக்கூட அச்சப்படும் அளவிற்கு சாக்கடையாக மாறிவிட்டது. வாய்காலில் ஆகாயத்தாமரை வளர்ந்து நீர்வரத்தும் தடைபடுகிறது. இதில் அரசியல் கட்சிகளுக்கும் அக்கறையில்லை, மக்கள் போராட்டதிற்கும் பலனில்லை.
                மணியும் மோகனும் முன்னே செல்ல, சுப்ரமணியனும் (ஜிஎஸ்) நானும் பேசிக்கொண்டே  பின்தொடர்ந்தோம். நக்ரவந்தன்குடி கைக்காட்டியை பார்த்து, "பெயர் வித்தியாசமாக இருக்கிறதே" என்றார் சுப்பரமணி. நற்கந்தன்குடி [சிதம்பரநாதன்பேட்டை, ஓய்வு பெற்ற தலைமையாசிரியர், திருமந்திரம். இராமகிருஷ்ணன் அவர்கள் சொன்னதாக நினைவு] என்பதைத்தான் இப்படி எழுதியிருக்கிறார்கள் என்றேன்......! எழுத்தாளர் நெய்வாசல் நெடுஞ்செழியன் அவர்களோடு பேசிக்கொண்டிருந்த போது "நக்கர் உவந்தன்குடி" என்பதான் இப்படி மருவிவிட்டது, நக்கர் என்பது சிவனை குறிக்கும் சொல்" என்றொரு தகவலைச் சொன்னார்.
                தரங்கம்பாடி பிஷப் மாணிக்கம் லுத்ரன் கல்லூரியில் நாங்கள் இருவரும் புதுமுக வகுப்பு படித்த காலங்களை நினைவுக்கூர்ந்தோம். கள்ளக்குறிச்சியில் என்னோடு பள்ளியில் படித்த ஐசயக் கமலராஜ், ஜிஎஸ்-உடன் தரங்கம்பாடியில் பட்ட படிப்பு படித்துக்கொண்டிருந்த போது  தற்கொலை செய்துக்கொண்டார். ஐசயக் கமலராஜ் படிப்பில் அவ்வளவு சுட்டி, ஒன்பது, பத்தாம் வகுப்புகளில் ஐசயக் கமலராஜ்தான் முதல் மதிப்பெண், எவ்வளவு முயன்றும் நாங்கள் அவன் இடத்தை பிடிக்க முடியவில்லை.              எப்போழுதும் நண்பர்களோடு சிரித்துப்பேசி கலகலப்பாக இருந்த ஐசயக் கமலராஜ் தற்கொலை செய்துக்கொள்ளும்  அளவிற்கு என்ன மன அழுத்தமோ தெரியவில்லை.
                ஜிஎஸ் இளமைகால வாழ்க்கையை நினைவுகூர்ந்தார். வீட்டில் யாருக்கும் விருப்பமில்லை, அதையெல்லாம் மீறி அடம்பிடித்து புதுமுக வகுப்பு, கல்லூரி படிப்பு என தொடர்ந்து படித்து வேலைக்கு வந்ததை விவரித்தார். படிப்பதற்கான தடைகளை யெல்லாம் மீறி படித்து வாழ்வில் வெற்றிபெற்றவர்களில் ஒருவராக ஜிஎஸ் அவர்களை குறிப்பிடலாம்.


                கொடிப்பள்ளம் சாலையில், பின்னத்தூர் (கிழக்கு) பேருந்து நிறுத்தம் அருகில்  மரத்தடியில் மாட்டிறைச்சி விற்றுக்கொண்டிருந்தனர்.  "நமது பகுதியில் லால்பேட்டை மற்றும் பின்னத்தூர் ஆகிய இரண்டு இடங்களில் மட்டும் மாட்டிறைச்சி விற்கப்படுகிறது. மாட்டிறைச்சி மிகவும் நல்லது, ஆனால் வீட்டில்தான் சமைக்க மாட்டார்கள் " என்றேன். "இ்ந்துத்துவ அமைப்புகள் மாட்டிறைச்சியை வைத்து அரசியல் செய்வதை புரிந்துக்கொள்ள வேண்டும். மனிதனுக்கான "உணவு" என்பதைத தவிர இதில் சாதியோ, மதமோ, கலாச்சாரமோ, பண்பாடோ எதுவும் தலையிடுதல் கூடாது. உடலுக்கு ஏற்றது, நீண்டநாள் உயிர்வாழ தேவையானது என்ற அடிப்படையில் மட்டும்தான் "உணவு" இருக்க வேண்டும்" சொல்லிக்கொண்டே நடந்தேன். மணியும் மோகனும், நான் பணியாற்றும் கொடிப்பள்ளம் மேல்நிலைப் பள்ளி அருகில் தேனீர் கடையில் எங்களுக்காக காத்திருந்தனர். தேனீர் சுமாராகத்தான் இருந்தது, ஆனால் இதில் யாரும் தப்பிக்கவில்லை. மணியின் முகத்தில் தேனீர் குறித்த பிரதிபளிப்பு எதுவும் தென்படவில்லை.

                பின்னத்தூர் வழியாக கிள்ளைக்கு போவது சுற்றுவழி என்றேன். எதையும் மறுத்து பேசும் மோகன் இதையும் மறுத்தார். "அப்படின்னா, மீண்டும் அளந்துப்பார்க்கனும்" என்றார். தனது வயலில் பாரம்பரிய நெல்வகைகளாகிய இலுப்பைப்பூ சம்பா, மாப்பிள்ளைசம்பா, காட்டுயானை போன்றவற்றை, செயற்கை உரமோ பூச்சி மருந்தோ பயன்படுத்தாமல் விளைவித்துள்ளதைப் பற்றி சொல்லிக்கொண்டே நடந்தார். பாரம்பரிய நெல்வகைகளை தேடிக் கொண்டுவந்து பயிரிட வேண்டும் என்பதில் முனைப்பாக இருக்கிறார்.

                பின்னத்தூர் பகுதியில் அறுவடை முடித்திருந்தது. "முன்பெல்லாம் ஆட்கள் கொண்டு அறுவடை செய்வோம், வேலை மாதக்கணக்கில் தொடரும். இப்போதெல்லாம் இயந்திரம் மூலம் ஓரிரு நாட்களில் அறுத்து நெல்லையும் அதே இடத்தில் மூட்டையாக விற்றுவிடுகிறார்கள்."  என்றார் ஜிஎஸ். நெல் விளைந்த வயலிலேயே களம் அமைத்து கட்டு அடித்து, நெல்லை பட்டறைப் போட்டு இரவில் காவலுக்காக படுத்துக் கிடந்ததுண்டு. தில்லைவிடங்கன் சாலையில் அறுவடை முடிந்த வயலில் "ஆட்டுக்கிடை" கட்டப்பட்டப்பட்டிருந்தது. ‘’கிடைக்கட்டி’’ வயலை பண்படுத்தும் செயல் பெரும்பாலும் குறைந்துவிட்டது.


கிள்ளை சாலையை வந்தடைந்தோம். கண்ணுக்கெட்டிய தொலைவுவரை மணியையும் மோகனையும் காணவில்லை. நாங்களிருவரும் கீழச்சாவடி ஊரைத்தாண்டி தொடர்ந்து  நடந்தோம். பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு அருகில், ஒருவீட்டின் ஓரம் உள்ள வேலியில் பீர்க்கு கொடியில் பூக்களையும் காய்களையும் பார்த்தோம். பறித்துக்கொண்டோம். ஆனால் இது பீர்க்கு போல் தெரியவில்லை என்றேன். 


பேருந்து வந்து நின்றது. மணியையும் மோகனையும் சந்தித்தோம். மோகன் பணியாற்றும் பள்ளியை நோக்கி நடந்தோம்.  "இது என்ன காய் என்று விசாரியுங்கள்" என்றேன். "இது நாம் சாப்பிடக்கூடிய பீர்க்கு இ்ல்லை, இதை நுரைபீர்க்கு என்பார்கள். இதிலிருந்து எடுக்கப்படும் நார்தான் தேய்ந்துகுளிக்க பயன்படுகிறது" என்று கிள்ளை பள்ளியின் அருகில் உள்ள மூதாட்டி தெரிவித்தார். 

நண்பர் மாறன் சிற்றுண்டி ஏற்பாடு செய்திருந்தார், இட்லியும் கோழிகுருமாவும். வழக்கம் போல் நமச்சிவாயம் மகிழுந்தில் வந்தடைந்தார், அழைத்து செல்வதற்காக ! [06.03.2016]