கிள்ளையை நோக்கி நடைப்பயிற்சி

கிள்ளையை நோக்கி நடைப்பயிற்சி

      ஒருநாள் பொழுதில் மிகவும் இனிமையான நேரம் அதிகாலைப் பொழுதுதான். நேரமில்லை என்று புலம்புபவர்கள் அதிகாலையில் எழுந்தால், ஒரு நாளின் நீட்சி புரியும்.

சனிக்கிழமை இரவு சென்னையிலிருந்து கிளம்பி, ஞாயிறு விடியற்காலை 4 மணிக்கு சிதம்பரம் வந்து, 5 மணிக்கு நடைப்பயிற்சியில் கலந்துக் கொண்டார் மணிவாசகன். நண்பர் பாண்டிதுரை வரவில்லை, பள்ளிவளாகத்திற்குள் வந்த மாட்டை விரட்டப்போய் தடுக்கி விழுந்துவிட்டதாக தகவல். புவனகிரியிலிருந்து வரும் சுப்ரமணியத்திற்காக (ஜிஎஸ்) காந்திசிலை அருகில் காத்திருந்தபோது, நண்பர் முத்து வந்து நலம் விசாரித்தார். "நடைபயிற்சியின் போது வெறும் வயிற்றில் ஐந்தாறு சின்ன வெங்காயத்தை தின்றுவிட்டு தண்ணீர் குடித்துவிட்டு நடந்தால் உடல் எடை விரைவில் குறையும்" என்றார்.

மோகன் வீட்டில் வண்டியைப் போட்டுவிட்டு நடக்கத் தொடங்கினோம். இராஜா முத்தையா மருத்துவமனை எதிரில் நின்றோம். "வேறுகடையில் தேனீர் அருந்தலாம்" என்றார் மோகன். அன்று குடித்த தேனீரே பரவாயில்லை என்று தோன்றியது, சொல்வதற்குள் கடையை தேர்வு செய்துவிட்டனர். "இந்த கடையில் கூட்டம் இல்லை, இங்கு குடிக்கலாம்". மணிவாசகன் ஒதுங்கிக் கொண்டார்.  நீண்டநாளாக எனக்கு ஒரு சந்தேகம் உண்டு, "எல்லோரும் ஒன்றாகதான் இருக்கிறோம், ஆனால் ஒரு சிலர் இது சரிவராது என்பதை முன்கூட்டியே தீர்க்கதரிசி போல உணர்ந்துக் கொண்டு தப்பி விடுகிறார்கள்"  அதெப்படி ?   இது சரிவராது  என்பதை சிலருடைய உள்மனது அசரரி போல் சொல்லுமோ, நம் உள்மனது அப்போதெல்லாம் தூங்குமோ.

                ஒரு மொனறுதான் உள்ளே போனது, வாங்கிய தேனீரை அப்படியே ஓரமாக வைத்துவிட்டு நகர்ந்தேன்.  பெரிய தொழில்நுற்பம் ஒன்றுமில்லை, மூன்றே பொருள்தான், பால் சர்க்கரை தேயிலைச்சாறு இதை சரிவிகிதத்தில் கலக்கத் தெரியாதவரெல்லாம் எதற்கு கடை வைக்கிறார்கள். 

                கான்சாகிப் வாய்காலில் ஓராமாக செல்லும் கொடிப்பள்ளம் சாலையில் திரும்பி நடக்கத் தொடங்கினோம். சிதம்பரம் நகராட்சிக் கழிவுகள் எல்லாம் பாசிமுத்தான் ஓடையில் விடப்பட்டு கான்சாகிப் வாய்காலில் கலந்து பாசனப் பகுதியில் பாய்கிறது. இப்பகுதி மக்கள் வாய்காலில் குளித்த காலம்போய், தற்போது காலை வைக்கக்கூட அச்சப்படும் அளவிற்கு சாக்கடையாக மாறிவிட்டது. வாய்காலில் ஆகாயத்தாமரை வளர்ந்து நீர்வரத்தும் தடைபடுகிறது. இதில் அரசியல் கட்சிகளுக்கும் அக்கறையில்லை, மக்கள் போராட்டதிற்கும் பலனில்லை.

                மணியும் மோகனும் முன்னே செல்ல, சுப்ரமணியனும் (ஜிஎஸ்) நானும் பேசிக்கொண்டே  பின்தொடர்ந்தோம். நக்ரவந்தன்குடி கைக்காட்டியை பார்த்து, "பெயர் வித்தியாசமாக இருக்கிறதே" என்றார் சுப்பரமணி. நற்கந்தன்குடி [சிதம்பரநாதன்பேட்டை, ஓய்வு பெற்ற தலைமையாசிரியர், திருமந்திரம். இராமகிருஷ்ணன் அவர்கள் சொன்னதாக நினைவு] என்பதைத்தான் இப்படி எழுதியிருக்கிறார்கள் என்றேன்......! எழுத்தாளர் நெய்வாசல் நெடுஞ்செழியன் அவர்களோடு பேசிக்கொண்டிருந்த போது "நக்கர் உவந்தன்குடி" என்பதான் இப்படி மருவிவிட்டது, நக்கர் என்பது சிவனை குறிக்கும் சொல்" என்றொரு தகவலைச் சொன்னார்.

                தரங்கம்பாடி பிஷப் மாணிக்கம் லுத்ரன் கல்லூரியில் நாங்கள் இருவரும் புதுமுக வகுப்பு படித்த காலங்களை நினைவுக்கூர்ந்தோம். கள்ளக்குறிச்சியில் என்னோடு பள்ளியில் படித்த ஐசயக் கமலராஜ், ஜிஎஸ்-உடன் தரங்கம்பாடியில் பட்ட படிப்பு படித்துக்கொண்டிருந்த போது  தற்கொலை செய்துக்கொண்டார். ஐசயக் கமலராஜ் படிப்பில் அவ்வளவு சுட்டி, ஒன்பது, பத்தாம் வகுப்புகளில் ஐசயக் கமலராஜ்தான் முதல் மதிப்பெண், எவ்வளவு முயன்றும் நாங்கள் அவன் இடத்தை பிடிக்க முடியவில்லை.              எப்போழுதும் நண்பர்களோடு சிரித்துப்பேசி கலகலப்பாக இருந்த ஐசயக் கமலராஜ் தற்கொலை செய்துக்கொள்ளும்  அளவிற்கு என்ன மன அழுத்தமோ தெரியவில்லை.

                ஜிஎஸ் இளமைகால வாழ்க்கையை நினைவுகூர்ந்தார். வீட்டில் யாருக்கும் விருப்பமில்லை, அதையெல்லாம் மீறி அடம்பிடித்து புதுமுக வகுப்பு, கல்லூரி படிப்பு என தொடர்ந்து படித்து வேலைக்கு வந்ததை விவரித்தார். படிப்பதற்கான தடைகளை யெல்லாம் மீறி படித்து வாழ்வில் வெற்றிபெற்றவர்களில் ஒருவராக ஜிஎஸ் அவர்களை குறிப்பிடலாம்.

                கொடிப்பள்ளம் சாலையில், பின்னத்தூர் (கிழக்கு) பேருந்து நிறுத்தம் அருகில்  மரத்தடியில் மாட்டிறைச்சி விற்றுக்கொண்டிருந்தனர்.  "நமது பகுதியில் லால்பேட்டை மற்றும் பின்னத்தூர் ஆகிய இரண்டு இடங்களில் மட்டும் மாட்டிறைச்சி விற்கப்படுகிறது. மாட்டிறைச்சி மிகவும் நல்லது, ஆனால் வீட்டில்தான் சமைக்க மாட்டார்கள் " என்றேன். "இ்ந்துத்துவ அமைப்புகள் மாட்டிறைச்சியை வைத்து அரசியல் செய்வதை புரிந்துக்கொள்ள வேண்டும். மனிதனுக்கான "உணவு" என்பதைத தவிர இதில் சாதியோ, மதமோ, கலாச்சாரமோ, பண்பாடோ எதுவும் தலையிடுதல் கூடாது. உடலுக்கு ஏற்றது, நீண்டநாள் உயிர்வாழ தேவையானது என்ற அடிப்படையில் மட்டும்தான் "உணவு" இருக்க வேண்டும்" சொல்லிக்கொண்டே நடந்தேன். மணியும் மோகனும், நான் பணியாற்றும் கொடிப்பள்ளம் மேல்நிலைப் பள்ளி அருகில் தேனீர் கடையில் எங்களுக்காக காத்திருந்தனர். தேனீர் சுமாராகத்தான் இருந்தது, ஆனால் இதில் யாரும் தப்பிக்கவில்லை. மணியின் முகத்தில் தேனீர் குறித்த பிரதிபளிப்பு எதுவும் தென்படவில்லை.

                பின்னத்தூர் வழியாக கிள்ளைக்கு போவது சுற்றுவழி என்றேன். எதையும் மறுத்து பேசும் மோகன் இதையும் மறுத்தார். "அப்படின்னா, மீண்டும் அளந்துப்பார்க்கனும்" என்றார். தனது வயலில் பாரம்பரிய நெல்வகைகளாகிய இலுப்பைப்பூ சம்பா, மாப்பிள்ளைசம்பா, காட்டுயானை போன்றவற்றை, செயற்கை உரமோ பூச்சி மருந்தோ பயன்படுத்தாமல் விளைவித்துள்ளதைப் பற்றி சொல்லிக்கொண்டே நடந்தார். பாரம்பரிய நெல்வகைகளை தேடிக் கொண்டுவந்து பயிரிட வேண்டும் என்பதில் முனைப்பாக இருக்கிறார்.

                பின்னத்தூர் பகுதியில் அறுவடை முடித்திருந்தது. "முன்பெல்லாம் ஆட்கள் கொண்டு அறுவடை செய்வோம், வேலை மாதக்கணக்கில் தொடரும். இப்போதெல்லாம் இயந்திரம் மூலம் ஓரிரு நாட்களில் அறுத்து நெல்லையும் அதே இடத்தில் மூட்டையாக விற்றுவிடுகிறார்கள்."  என்றார் ஜிஎஸ். நெல் விளைந்த வயலிலேயே களம் அமைத்து கட்டு அடித்து, நெல்லை பட்டறைப் போட்டு இரவில் காவலுக்காக படுத்துக் கிடந்ததுண்டு. தில்லைவிடங்கன் சாலையில் அறுவடை முடிந்த வயலில் "ஆட்டுக்கிடை" கட்டப்பட்டப்பட்டிருந்தது. ‘’கிடைக்கட்டி’’ வயலை பண்படுத்தும் செயல் பெரும்பாலும் குறைந்துவிட்டது.

கிள்ளை சாலையை வந்தடைந்தோம். கண்ணுக்கெட்டிய தொலைவுவரை மணியையும் மோகனையும் காணவில்லை. நாங்களிருவரும் கீழச்சாவடி ஊரைத்தாண்டி தொடர்ந்து  நடந்தோம். பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு அருகில், ஒருவீட்டின் ஓரம் உள்ள வேலியில் பீர்க்கு கொடியில் பூக்களையும் காய்களையும் பார்த்தோம். பறித்துக்கொண்டோம். ஆனால் இது பீர்க்கு போல் தெரியவில்லை என்றேன். 

பேருந்து வந்து நின்றது. மணியையும் மோகனையும் சந்தித்தோம். மோகன் பணியாற்றும் பள்ளியை நோக்கி நடந்தோம்.  "இது என்ன காய் என்று விசாரியுங்கள்" என்றேன். "இது நாம் சாப்பிடக்கூடிய பீர்க்கு இ்ல்லை, இதை நுரைபீர்க்கு என்பார்கள். இதிலிருந்து எடுக்கப்படும் நார்தான் தேய்ந்துகுளிக்க பயன்படுகிறது" என்று கிள்ளை பள்ளியின் அருகில் உள்ள மூதாட்டி தெரிவித்தார். 

நண்பர் மாறன் சிற்றுண்டி ஏற்பாடு செய்திருந்தார், இட்லியும் கோழிகுருமாவும். வழக்கம் போல் நமச்சிவாயம் மகிழுந்தில் வந்தடைந்தார், அழைத்து செல்வதற்காக ! [06.03.2016]